목록한국한시 모음 (297)
동암 구본홍과 나눔의 방
정습명(鄭襲明)시 석죽화(石竹花) 世愛牡丹紅 裁培滿院中 세애모단홍 재배만원중 誰知荒草野 亦有好花叢 수지황초야 역유호화총 色透村塘月 香傳娘樹風 색투촌당월 향전낭수풍 地偏公子少 嬌態屬田翁 지편공자소 교태촉전옹 세상에선 모두들 붉은 모란꽃만 사랑하여 정원에 가득히 심고 가꾸네 누가 이 거친 초야에 좋은 꽃떨기 있는 줄 알기나 하랴 어여쁜 모습은 연못 속의 달을 꿰뚫었고 향기는 밭두렁 나무의 바람에 전하네 외진 땅에 있노라니 찾아주는 귀공자 적어 아리따운 자태를 농부에게 붙이네
明心寶監 正己遍(정기편) 福生於淸儉德生於卑退道生於安 복생어청검덕생어비퇴도생어안 靜患生於多慾禍生於多貪過生於 정환생어다욕화생어다탐과생어 輕慢罪生於不仁戒眼莫看他非戒 경만죄생어불인계안막간타비계 口莫談他短戒心莫自貪嗔戒身莫 구막담타단계심막자탐진계신막 隨惡伴無益之言莫妄說不干己事 수악반무익지언막망설불간기사 莫妄爲物順來而勿拒物旣去而勿 막망위물순래이물거물개거이물 追身而遇而勿望事已過已勿思損 추신이우이물망사이과이물사손 人終自失依勢禍相隨爲不節而亡 인종자실의세화상수위불절이망 家因不廉而失位 가인불렴이실위 복은 검소함에서 생기고, 덕은 자신을 낮추고 물러나는 데서 생기며, 지혜는 고요히 생각하는 데서 생긴다. 근심은 욕심이 많은 데서 생기고, 재앙은 탐하는 마음이 많은 데서 생기며, 허물은 잘난 체하고 남을 하찮게 여기는 데서 생기..
摩訶般若波羅蜜多心經 마하반야바라밀다심경 觀自在菩薩行深般若波羅密 관자재보살행심반야바라밀 多時照見五蘊皆空度一切苦 다시조견오온개공도일체고 厄舍利子色不異空空不異色 액사리자색불이공공불이색 色卽是空空卽是色受想行識 색즉시공공즉시색수상행식 亦復如是舍利子是諸法空相 역부여시사리자시제법공상 不生不滅不垢不淨不增不減 불생불멸불구부정부증불감 是故空中無色無受想行識無 시고공중무색무수상행식무 眼耳鼻舌身意無色聲香味觸 안이비설신의무색성향미촉 法無眼界乃至無意識界無無 법무안계내지무의식계무무 明亦無無明盡乃至無老死亦 명역무무명진내지무노사역 無老死盡無苦集滅道無智亦 무노사진무고집멸도무지역 無得以無所得故菩提薩陀依 무득이무소득고보리살타의 般若波羅密多故心無罣碍無 반야바라밀다고심무가애무 罣碍故無有恐怖遠離顚倒夢 가애고무유공포원리전도몽 想究竟涅槃三世諸佛依般若..
春日偶吟 봄날 우연히 읊다 春窓睡覺鳥鳴亂 / 춘창수각조명란 忽聽朋來起捲帷 / 홀청붕래기권유 欲敍閒情先勸酒 / 욕서한정선권주 爲挑淸興更題詩 / 위도청흥갱제시 名揚天地孰非傑 / 명양천지숙비걸 跡晦江湖吾反痴 / 적회강호오반치 莫道前溪氷未解 / 막도전계빙미해 百花從歲飾臙脂 / 백화종세식연지 봄 창가에 졸다깨니 새들 요란히 우는데 홀연히 벗 온다 함에 장막걷고 일어나네 한가한 정을 펼치려 먼저 술을 권하고 맑은 흥취 돋우려 다시 시를 쓴다오 이름을 천지에 날리니 누가 호걸 아니며 발자취 세상에 희미해 난 되레 어리석네 앞 계울 얼음 녹지 않았다고 하지 말아라 온갖 꽃들 세월따라 연지곤지 꾸몄다오